"Face-to-face z Kulturą" w Bunkrze Sztuki w Krakowie. Ostatnio często i z intensywnością snuję się po galeriach oraz muzeach – stąd jakieś porównanie i odniesienie. Dawno nie widziałam tak pustej galerii. Tam kompletnie nie ma zwiedzających! No może jakieś pojedyncze egzemplarze (a i tak chyłkiem umykają…) Nie dziwię się pracownikom galerii, że przysiadłszy na zydelku wpatrują się z zaangażowaniem w telefon komórkowy. Tak siedzieć w pustej przestrzeni wystawowej cały dzień – można sobie żyły z nudów otworzyć… Sama przestrzeń wystawowa galerii duża, ale jakoś zagospodarowana bez sensu, bez pomysłu, bez polotu, bez czegokolwiek. Pomysł połączenia prac plastycznych z dźwiękiem i obrazem ruchomym – dobre, ale potęguje jeszcze bardziej pustkę i brak zainteresowania widzów…

"Face-to-face z Kulturą" w Gmachu Głównym Muzeum Archeologicznego w Krakowie. Najstarsze Archeologiczne w Polsce! Miła odmiana po ostatnim doświadczeniu Warszawskim :) Okazuje się, że Pani i Panowie muzealnicy mogą być mili, uśmiechnięci, życzliwie i cierpliwie wskazujący drogę i odpowiadający na tysiące pytań… Cudownie, że takie muzea (tacy ludzie!!) istnieją :)  Aktualnie tylko wystawy stałe (choć jest zapowiedź Pompei), każda przemyślana, eksponaty dobrze „wyciągnięte” światłem i anturażem, opis robi tak, że każdy wie na co patrzy i dlaczego ma się zachwycić. „Bogowie starożytnego Egiptu” – mroczna ekspozycja, tajemniczej cywilizacji i kultury. A, że egiptolodzy polscy nienajgorsi to i jest co zobaczyć. „Pradzieje i wczesne średniowiecze Małopolski” – ciut eksponatów. Ale makiety nadrabiają opowieść. „Światowid ze Zbrucza” – robi robotę sam jeden, ...

"Face-to-face z Kulturą"  w Muzeum i ogrodzie botanicznym w Krakowie. W kilku ogrodach botanicznych na świecie zdążyło mi się już być… Krakowski powstał w XVIII wieku!!! Jest najstarszym w Polsce! I… chyba trochę się czas tam zatrzymał niedługo po momencie założenia… To znaczy – klomby i alejki kuszą, są piękne, urokliwe i zadbane o każdej porze roku. Warto udać się na spacer ze wszech miar. Zwłaszcza, że to ogród w samym niemal centrum Krakowa. Ale w szklarniach, palmiarniach, storczykarniach itp. – cóż, nie ma po co wchodzić. Bałagan, brak koncepcji – mizeria. Jest też muzeum. To właściwie dwie niewielkie sale. I wiecie co? Ja się przeniosłam do XIX wieku! Stare drewniane gabloty, jakieś zakurzone kotary zasłaniające drzwi, wypłowiałe z lekka zdjęcia jakichś ważnych bardzo osób, fragmenty czegoś walające się po kontach – no muzealnicy mogą być w siódmym niebie, gdyby historii wystawiennictwa chcieli się uczyć. Przenoszą się w dziejach – jak malowanie! FAJNE ;)

Muzeum Narodowe w Warszawie a w nim Galeria Faras. To jedna z pierwszych wystaw stałych w Narodowym warszawskim, po gruntownym liftingu wystawienniczym. Cała wystawa to artefakty odkryte przez polską misję archeologiczną w Sudanie. To była taka misja ratunkowa. Przez budowę Wysokiej Tamy Asuańskiej, sporo zabytków na terenie przygranicznym Sudanu i Egiptu miało szansę zostać zatopionymi. Polska misja pod wodzą prof. Michałowiskiego, odkryła wtedy nieźle zachowaną wczesnochrześcijańską katedrę. Zgodnie z prawem, część znaleziska można było przywieść do Polski. Nowa galeria Faras to przestrzeń wystawiennicza, tak zaaranżowana że bez trudu przenosi widza w realia okolic Nubii...

„Wajda” Karkołomne przedsięwzięcie, które genialnie zostało zrealizowane! Bo,.. opowiedzieć o reżyserze – nuuuuuda. Opowiedzieć o filmie – na Boga, jak? A kuratorom się udało!! Wchodzimy w labirynt pokrętnych myśli Wajdy i snujemy się pomiędzy obrazami z filmów, które otaczają nas, wciągają…. Stajemy się jednym z kadrów. To nie jest opowieść o Wajdzie, to opowieść o jego filmach. Film wstawiony do muzeum – cudne!

„Wyspiański. Posłowie”. To w wersji light wcześniejsza wystawa „Wyspiański Nieznany” Opowieść o twórczości szerokiej i z rozmachem Mistrza Wyspiańskiego. Meandry jego świadomości i podświadomości splecione w sposób integralny z Krakowem…

 Budowę nowej siedziby Muzeum Narodowego w Krakowie rozpoczęto równo 85 lat temu. To jeden z największych oddziałów Muzeum. Oprócz całego zaplecza administracyjno–naukowo–konserwatorsko–inwentaryzacyjnego, są tu trzy ekspozycje stałe (o czasowych później) „Galeria Rzemiosła Artystycznego”, gdzie oprócz fantastycznych wachlarzy :) :) można podziwiać wszelakie wytwory rąk ludzkich: szkło, porcelanę, ubiory, biżuterię, bibeloty, sekretarzyki, przedmioty kultu itd. itd. itd. Kolejna „Galeria Broń i Brawa w Polsce”, to opowieść o orężu polskim od najdawniejszych czasów począwszy. I „Sytuacja się zmienia”, na której doświadczać można sztukę współczesną – największe nazwiska, najzacniejsi twórcy, dzieła znane z albumów, encyklopedii i podręczników. Bez trudu można się tutaj zagubić… Wizyta to dobrych kilka godzin (jeśli nie cały dzień!) ale… WARTO!!!!

Dom Zwierzyniecki (oddział Muzeum Krakowa). Niewielka ekspozycja mieszkania podkrakowskiego sprzed stu laty oraz wystawy czasowe. Niewielka przestrzeń ale zaaranżowana świetnie. Mocne barwy „robią robotę”, logiczny ciąg opowieści. I miejsce na gadżeciarskie zabawy, które lubią wszyscy nawet jeśli się do tego nie przyznają - też jest  :)Aktualnie można zobaczyć „przeMieszczanie. Przedmieszczanin” fajna próba zdefiniowania, kim właściwe jest/był mieszkaniec przedmieść. Ogólne wrażenia bardzo na tak 

"Face-to-face z Kulturą" w MCK. Bardzo mile spędzony czas!! Aktualnie można zobaczyć wystawy „Skopje. Miasto, architektura i sztuka solidarności” oraz „Być sobą, tworzyć. Ioana Grigorescu – architektka i wizjonerka”
Pierwsza, to fantastyczna wędrówka po mieście, które zdołało podnieść się z gruzów po traumie trzęsienia ziemi, tworząc zupełnie nową jakość urbanistyczną. To też opowieść o licznych polskich śladach. Nie tylko udziału Polaków w pomocy i odbudowie Skopje ale także dzieła największych polskich twórców XX wieku, które jako dar trafiły w latach 60-tych do powstającego w Macedonii muzeum (to nazwiska z serii creme de la crème! Np. Nowosielski, Chromy, Strumiłło, Pągowska, Piwowarski itd. itd). Druga to autorskie dywagacje artystyczne rumuńskiej artystki. Obydwie przestrzenie nieźle zaaranżowane. Generalnie - rekomenduję :)
A w niedzielę sprawdzę co w Galerii Chromego (zwłaszcza, że po południu w Wilii Decjusza koncert :) )

"Face-to-face z Kulturą" w Pałacu Sztuki. Taaa… Plakaty Olbińskiego bronią się same! Są świetne. Lubię jego twórczość i cenię (nie ja jedna przecież !). I nawet jeśli są mizernie wyeksponowane to – bronią się!!!
Natomiast cała reszta… Ja nawet chciałabym coś miłego napisać – ale żywcem nie ma co!!! To pomilczę sobie znacząco w obliczu ponad stu lat historii Pałacu…
PS W sobotę zerknę do Barbakanu :) Tam Średniowiecze da się lubić

"Face-to-face z Kulturą"  historycznie. Muzeum Tadeusza Kościuszki. Jeśli ktoś preferuje galerie i muzea glamorous lub styl design – to nie tu! Ale przecież nie wszystko takie musi być. Tadzio wymiata!

Aktualnie oprócz przyjemności zdobycia kopca Kościuszki (największego spośród kopców krakowskich) i podziwiania panoramy Krakowa, można zobaczyć trzy wystawy „Kościuszko – Rozdział I” „Twierdza a Miasto Kraków 1846 - 1918” oraz „Polaków Drogi do Wolności”. Wystawy są… radosne. Zwłaszcza dwie ostatnie. Figury woskowe w kilku przypadkach dobrze że podpisane :) W Twierdzy… gadające telewizory, których exposé nakłada się kakofonicznie. Ale i tak warto zaglądnąć bo fajnie i wesoło! W maju 2020 ma zostać otwarte nowe muzeum Kościuszki. Duży projekt z budżetu UE. Przyjdę zobaczyć!!! :)