Nie wiem czy pozwiedzałam wszystkie kościoły Gdańska ale te ważniejsze pewnie tak. Ostatecznie nie jest ich tyle co w Krakowie... Spacer w klimacie gotycko – ceglanym :) Oczywiście ceglaste nie jest wyłącznie sacrum. Profanum też. Ceglaste są bramy i młyn i targ i nawet filharmonia bałtycka też. Ale sacrum hmmm... faktycznie w większości to piękny ceglasty gotyk, oczywiście polukrowany w środku barokiem. Crème de la crème to oczywiście mariacki. Sklepienia gwieździste i kryształowe – ilekroć tu jestem – zachwycają mnie jak nic. W remoncie teraz trochę ale przepychem powala św. Mikołaj – akurat trafiłam na jakieś ćwiczenia organomistrza. Fajnie muzyka płynęła muskając barkowe figury, które przycupnęły na ołtarzach... Coś sporo pożarów ostatnio chyba było w gdańskich kościołach. Kilkanaście lat temu spłonął dach św. Katarzyny. Nadal wnętrze ten pożar pamięta. Nagie odrapane mury, zranione ogniem i bardziej chyba wodą ołtarze... A chyba dwa lata temu płonął św. Piotr i Paweł. Tu mniej skutki pożaru widać ale też tak jakoś wiatr hula... Św. Jan – to teraz centrum kultury. Wnętrze - widać że kościół - ale na środku fotele teatralne i scena i reflektory i takie tam. W sumie sala koncertowa do muzyki sakralnej – jak ulał! Ciekawy kościół (właściwie dwa obok siebie) franciszkanów. W tym większym zaskakujące orany. Nie ma ich tam gdzie zwykle bywają – są tuż przy ołtarzu. Wiszą właściwie nad nim gronami piszczałek. Jedyny kościół do którego – by zwiedzić – trzeba kupić bilet, to św. Brygida. A w środku... hmmm krypta z ułożonymi skrzętnie czaszkami, słynny bursztynowy ołtarz i... prałat Jankowski w kilku odsłonach.... taaaa....

Sama nie wiem... Takie strzeliste, czasem trochę ascetyczne te wnętrza. Zwykle ubogacone zupełnie niezłymi organami. Piękne są kościoły Gdańska i sporo perełek sztuki wszelkich epok we wnętrzach kryją. Ale tak jakoś gdy łaziłam od jednego do drugiego – to co mi po głowie się plątało to - „fajnie by tu brzmiał koncert”...

tekst i fot. ©LucynaMariaRotter