Jedno z najmniejszych liczebnie miast Polski – Wiślica. To znaczy, obecnie najmniejszych (bywają wsie mające dwa razy więcej mieszkańców). Ale… Miejsce leciwe. Wzmianki już od IX wieku. Jakieś na poły legendarne ślady Wiślan, potem Piastowie i Wiślica staje się jednym z ważniejszych ośrodków administracyjnych w Małopolsce. I tak przez kolejne wieki sinusoidalnie ale jednak wzrost i znaczenie miasta rośnie.
Najważniejszym zabytkiem miasta jest bazylika kolegiacka Narodzenia NMP. Jeden z kościołów zaordynowanych przez Kazimierza Wielkiego, w ramach jego fundacyjnych poczynań (to tak w ramach pokuty… 
). To znaczy pierwsza świątynia była romańska, potem w XIII wieku rozbudowana w typie bazylikowym. Dopiero ta trzecia i zachowana do dziś to ta Kazimierzowska. Nad bocznym portalem zachowała się tablica erekcyjna z królem Kaziem w roli donatora. Co istotne prawdopodobnie już od XII wieku była tu kapituła. Początkowo nieliczna ale z czasem mocno znaczących i wpływowych kanoników Wiślica gościła. Obok kościoła dom Długosza przecież stoi – co wiele tłumaczy 
. We wnętrzu świątyni zachowało się kilka perełek np. gotyckie sacramentarium, słynna posadzka z orantami w krypcie, trochę bizantyjsko (bizantyński – jak kto woli ) – ruskiej polichromii, Madonna Łokietkowa w cudnym kontrapoście w ołtarzu stoi (podobno przed tą figura modlił się Łokietek o zjednoczenie ziem – czyli w sumie skuteczna), obok renesansowe epitafia kanonickie, a z najnowszych sytuacji – stalle według projektu Szyszko-Bohusza.
