Hmmm… Trójmiasto… Gdańsk się zwiedza, w Gdyni się pracuje, a w Sopocie – wypoczywa! Sopot istnieje od wczesnych wieków średnich ale na kurort awansował w XIX wieku. To znaczy pod sam koniec XVIII wieku hrabia Sierakowski zbudował w Sopocie dom letniskowy i uruchomił lawinę. Potem Wegner pierwsze kąpielisko i tak dalej i tak dalej… 
Co można pozwiedzać w Sopocie? W sumie niewiele, ale nie po to się tu przyjeżdża. No ale gdyby się komuś leżakowanie na piachu znudziło to: dwa kościoły (ewangelicki i katolicki) obydwa z okolic XX wieku, jest też Zakład Balneologiczny, kilkadziesiąt urokliwych domków – takich szytych na miarę i klimat kurortu nadmorskiego. Kilka też takich par excellence miejsc marynistycznych – latarnia morska lub molo. To molo to chyba jedno z najdłuższych bałtyckich. Do tego drewniane i z metryczką XIX/XX wieku. No i z „metką” celebrycka. Gdy w Sopocie dzieje się festiwal (a ten piosenki – dzieje się mniej lub bardziej cyklicznie od 1961 roku) na molo pojawiają się gwiazdy, gwiazdeczki i inne komety… i rzecz jasna dzikie tłumy stawiające sobie za punkt honoru zrobić „selfi” z wyżej wymienionymi. Swoją drogą niewiele pewnie osób pamięta (obym się myliła i była to powszechna wiedza…), że Opera Leśna wypromowana została na początku XX wieku dzięki Festiwalom Wagnerowskim. Wiem… na różne sposoby był on wykorzystywany ale samego Wagnera i muzykę jego bardzo uważam. W latach 80 – tych chyba Wagner trochę do Opery Leśnej wrócił ale i tak obecnie z Festiwalu Piosenki jest Sopot i sama Opera szerzej znane. Miasto ma też „trakt spacerowy” z przewalającym się w te i we w te tłumem turystów – czyli ulicę Monte Cassino a przy niej krzywy domek (Znany z tego, że krzywy. I to na tyle, że się znalazł na liście 50 najdziwniejszych budynków świata!) pomnik niedźwiedzia „Wojtka” i milion kawiarni, lodziarni, restauracji, hoteli, pensjonatów itd. itd.
No… Takie senne miasteczko, kurort leniwy, który wybucha intensywnością życia gdy zaczyna w Operze brzmieć muzyka.
