W Muzeum Narodowym w Krakowie „Jacek Malczewski romantycznie” wciąga głębokim fioletem, na tle którego blask błąkających się na płótnach mistrza świateł i kolorów – magiczny świat odsłania. I wcale się człowiek nie dziwi, że w tym świecie satyry, rusałki, pegazy… Czary jakieś, baśnie… Metafizyczne alegorie… A wszystko dekorowane mnóstwem symboli, zerkających z płócien znaków… Fantazję Malczewski miał! A siebie wyraźnie lubił bo spogląda na widzów żądnych sztuki z „milinów” autoportretów. Na wystawie faktycznie jest romantycznie. Bo i duch udręczonego narodu zawodzi, i baśniowy świat przeplata się z realnym. Ale też alegoryczne myśli o tym co wolno artyście, jaka na nim odpowiedzialność spoczywa… Przecież artysta widzi więcej… I więcej może?
Wystawienniczo – jak zwykle – prima sort! Te głębokie fiolety naprawdę robią robotę w kontraście do kreowanych światłem płócien Malczewskiego. Kolejny raz – dobra robota w MNK!
