Do Lloret de Mar przyjeżdżają głównie osoby kochające foczenie na plaży w dzień i drinki w ogródkach i klubach w nocy... Taki klimat... Ale jak to w Catalunya, w każdym najmniejszym miasteczku – pięknie jest. Historię miasto ma leciwą bo sięgającą ok. dwu tysięcy lat, ale zabytki trzeba wyłuskiwać z gąszcza klubów, kawiarni i sklepików z pamiątkami. Na przykład Castillo de Sant Joan – XI wieczny zamek dumnie wiszący nad brzegiem morza (nie mylić z Castell d’en Plaja – ten jest z początku XX wieku).  Najstarszym chyba zabytkiem sakralnym jest kościół Iglesia de Sant Romà (sam początek XVI wieku) – ale i tak przebudowany, że bardziej w pejzaż secesji się wpisuję (przynajmniej na zewnątrz). Do tego dołóżmy kilka pustelni eremickich, stanowiska i muzeum archeologiczne.
Ale te kluby! Raz wybrałam się na wieczór flamenco. Atrakcja turystyczna jakich milion w każdym zakątku świata. Nie spodziewałam się niczego z efektem wow... A tu... kolacja, sala, gwar... to jak zwykle. Ale tancerze.... Prima sort! Jeden – przypuszczam solista, długowłosy wysoki mężczyzna, w którymś momencie zaczął wystukiwać obcasami rytm. Przyspieszał i przyspieszał, wygaszono światło, reflektor punktowy oświetlał tylko jego. Cisza i coraz szybszy stukot obcasów. W którymś momencie wykonał szybki obrót. Z peleryny jego włosów pofrunęły krople, błyszcząc diamentami w świetle reflektora. Był klimat... A i panie w kilkudziesięciu kreacjach... no zrobili robotę! Jeśli komuś atrakcje życia nocnego i plażowania znudziły się nieco, może wybrać się na spacer do ogrodów św. Klotyldy. To zdecydowanie jeden z piękniejszych ogrodów w Europie! No a na pewno w czołówce ma nie najgorsze miejsce. Na lekkim wzniesieniu, momentami na zboczu, niemal schodzi płynnie do brzegu morza. Samo założenie ogrodowe powstało w 1919 roku, a zaaranżował je słynny Nicolau Maria Rubió i Tudurí. Głównie kompozycje wykreowane zostały z traw, krzewów, pnączy, drzew. Generalnie wszelkie odcienie zieleni. Z akcentami jedynie kwiatów lub zatopionych w gąszczu roślin – rzeźb. Można się w tej zieleni i delikatnym chłodzie zagubić...

tekst i fot. ©LucynaMariaRotter